II NIEDZIELA ADWENTU
Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei i Trachonitydy, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni.
Obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów, jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza:
«Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! Każda dolina zostanie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte staną się prostymi, a wyboiste drogami gładkimi! I wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże».
(Łk 3, 1-6)
Wyboistą, krętą drogą, po której zapowiadany Jezus przyszedł do nas, była historia świata. Konkretne czasy, konkretne miejsca, Tyberiusz, Piłat, Herod…
Czy zdajesz sobie sprawę, że historia twojego życia jest przestrzenią działania Boga? Właśnie tą drogą, taką jaka jest, z wszystkimi życiowymi zakrętami, wybojami, jak i z długimi odcinkami przez pustynię – właśnie tą drogą Bóg chce przyjść do ciebie i do innych ludzi.
