NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono».
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.
Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.
(J 20, 1-9)
Obchodzenie szabatu (soboty jako dnia świętego) było dla Żydów podstawą religijności, a nawet jakimś znakiem ich tożsamości religijnej i narodowej. Wielkanoc to pierwszy dzień po szabacie. Jezus zmartwychwstały kończy dawny porządek i przynosi nowe. Co chce odnowić w twoim życiu? Z jakiego grobu, z jakich martwych spraw cię wyprowadzić? Jaki nowy porządek ustanowić? A przede wszystkim: Czy zaufasz Zwycięzcy Śmierci na tyle, żeby ten nowy porządek przyjąć?
